Ehlibeyt - Ehlibeyt Sevgisi

Ehl-i Beyt'i Sevmek
Ehl-i Beyt aleyhimusselam'ı sevmek, sadece geçici ve atifi bir duygu değil, Allah'ın Kitabı ve Resulullah sallallahu aleyhi ve alih'in sünnetinden kaynaklanan bir inançtır. Ehl-i Beyt aleyhimusselam'ı sevmek, Allah Teala\'nın yüce peygamberinden sonra insanların hidâyet vesilesi kıldığı, kendilerine şecaet, af ve bağışlama, doğruluk, ilim ve hikmet ve güzel ahlak gibi en üstün kâmal sıfatlarını verdiği, onları kendi kapıları, kendine giden yollar, kendisine dalalet eden nişaneler, ilminin sırrı, marifetinin hazineleri, vahyinin açıklayıcıları ve tevhidinin rükünleri kıldığı ilahi önderleri sevmekten kaynaklanmaktadır.
Ehli Beyt aleyhimusselam'ı sevmek, Resul-i Ekrem sallallah'u aleyhi ve âlih'in, ümmete havu-zun başında kendisine varıncaya kadar kendilerine sarılmayı farz kıldığı, tıpkı gökyüzündekile-re güvence olan yıldızların gibi yeryüzündekiler için güvence kıldığı kimselerdir; onlar kendi-sine binenlerin kurtulduğu ve kendisinden ayrılanların ise boğulup yok olduğu Nuh'un gemisi gibidirler.

Allah Teâlâ, müminlere Resûlü’nün sevilmesini farz kıldığı gibi onun parçası olan ve kendisine inanan yakınlarının da sevilmesini, bu şekilde Peygamber’in (s.a.v) sevindirilmesini istiyor. Bir ayet-i kerimede şöyle buyrulmuştur:
“Resûl’üm onlara de ki: Ben bu davetime karşılık olarak sizden bir karşılık ve ücret beklemiyorum; sadece yakınlarıma sevgi göstermenizi istiyorum.” (Şûrâ/23)

Bu âyet, tefsir, hadis, siret ve tarih kitaplarından bir çoğunun, Resulullah sallallah'u aleyhi ve Âlih'in yakınları olan Ali, Zehra, Hasan, Hüseyin ve onların pâk soyunu sevmek hususunda nazil olduğunu tekit ettiği meveddet âyetidir
İbn Abbas (r.a) naklediyor: Bu ayet-i kerime indiği zaman, bazıları, “Yâ Resûlallah! Sevmemiz vacip olan bu yakınlarınız kimlerdir?” diye sordular; Efendimiz (s.a.v),

“Ali, Fâtıma ve onların çocukları Hasan ile Hüseyin” buyurdu. (Tabarânî, el-Kebîr, No: 2641; Heysemî, Mecmau’z-Zevâid, IX, 168) Ef