Kişisel Gelişim Blogu

Sedat Demir yani şahsı değer kişi ben ilk okul çağların da okuldan nefret eden ve sürekli kaçan birisiydim. Şuan da pek farklı olduğunu söyleyemem çünkü helan okulu sevmemekle birlikte diplomaların kağıt parçasından ibaret olduğunu düşünüyorum. Fakat hayat şartları nedeniyle okulu da bırakamıyorum. Tam 4 sene kesintisiz ilk okul hayatım da aklım bir çok düşünceye ev sahipliği yaptı. Arkadaşlarım bilye, kağıt ve benzeri oyuncaklara sürekli para verirken ben oyun oynayarak arkadaşlarımdan aldıkları kağıt ve oyuncakları kazanıyor ve yeniden arkadaslarıma satıyordum. Küçük yaşlarda benim için büyük fakat büyük insanlar için küçük paralar kazandım ama o zamanlar Sedat Demir için o paranın tadı bir başkaydı bunun nedeni ise parayı kendi kazanmamdı. Bu 4 senenin sonun da büyüdüm okul her zaman ki gibi anlamsız geliyordu lakin artık paralar da değer kaybetmişti benim gözümde. Daha fazla para kazanmam gerektiğini düşündüğüm için okuldan sonra yapabileceğim işler aradım. Aramalarımın sonucunu fazla beklemeden buldum ve 10 yaşında ayakkabı boyacılığı yapmaya başladım. Ondan sonra tamiri, bakimi, satımı derken bir bakmışım ki bir fırın da müşterilere ekmek vermekteyim. Ondan sonra ekmek yapımına merak salarak usta yardımcısı oldum. Sonra o işten de gına geldi ve iş değişmeye karar verdim sonucun da ise servis elemanı olarak bir işe başladım. 7. VE 8. sınıfa giderken okuldan sonra servise giderek kendi paramı kazanıyordum.

Sonra kendi kendime çalışmak bana göre değil dedim bunun sonucun da ise bir kaç gün aç kaldım son günler de aklıma çocukluğum da yaptığım kağıt ve misket satımı geldi ve 2 arkadaşımı yanıma alarak tahta kasa bulduk. Bundan sonra ki işimiz ise yol kenarın da bulunan çiçekleri toplamaktı 2 arkadaşım sürekli olarak bana kasa kasa çiçek getiriyorlardı ben ise onları pazarda ucuz bir fiyata satıyordum böylelikle ilk defa kendi işimi yönetmiş oldum. O zaman yönetmenin ve patron olmanın tadını az da olsa almıştım ve kendi kafam da hedeflerimi koymaya başladım...